به یاد مهتای عزیز

دلم گرفته از دنیا سیرم دارم میمیرم بگو سراغتو از کی بگیرم من میمیرم دلم گرفته دلخوشی ندارم چه نا امیدم ببین به اخر دنیا رسیدم

بابا جون میگید چرا مهتا جونی پر کشید

سلام پدر مهتای عزیز. اشکم سرازیر شد از دیدن وبلاگتون. دلم ریش شد. خداوند بهتون آرامش بده. الهی من بگردم که چشماش با آدم حرف میزنه.شعراتون آدمو داغونتر میکنه. همدردی منو بپذیرید. قلباً میگم. دوست داشتید به وبلاگ آیاتای سر بزنید. انگار اونم مهتای شماست. هیچ فرقی نداره. بچه ها همه هدیه ها و امانت های خدا هستند و اگه از آدم پس گرفته بشن جای گله ای نیست. اینهمه شکوه و بی تابی ما وقتی عزیزی رو از دست میدیم به خاطر اینه که پر کردن خلاً بعد از اون عزیز رو امکان ناپذیر میدونیم. وگرنه همه آگاهیم که هر کی زودتر رفت خودش راحت شده و بازمانده ها بیقرار. نمیخوام بیشتر از این برم روی اعصابتون. اما خیلی دلم گرفت. لطفأ آرومتر و امیدوارتر شعر بگید تا وقتی میایم بهتون سر میزنیم خوشحال بشیم.

بابا جون سلام خوبی مامان ایاتای راس میگه توکل کنید به خدای مهربون

آدم دلش میترکه...چه دنیاییه...بعد از چند سال اتفاقی دیدم مطلبتونو...بچه آدم وجودی از خود آدمه...