دخترم مهتا

      قلب من قطعه ای از مزار تنهایی هاست غم دنیاست که در گوشه قلبم پیداست وقتی احساس کنم نیمه ای از جان منی بی تو هرجا بروم باز وجودم تنهاست   با تشکر ویژه از مادر ملینا خانم که این شعر زیبا رو به مهتا خانم زیبای خفته در خاک تقدیم نمود ...

    نمی دانم بگویم یا نگویم ولی بگذار تا حالا نگویم حدیث رفتن  آن جان شیرین حدیث تشنگی با بغض سنگین دلم تنگ است و دستی بر گلویم ولی بگذار تا حالا نگویم ...

    ای که بوی باران شکفته در هوایت یاد از آن بهاران که شد خزان به پایت شد خزان به پایت بهار باور من سایه بان مهرت نمانده بر سر من   جز غمت ندارم به حال دل گواهی ای که نور چشمم در این شب سیاهی چشم من به راهت همیشه تا بیایی باغ من، بهارم ، بهشت من کجایی؟   جان من کجایی کجایی که بی تو دل شکسته ام سر به زانوی غم نهاده ام، به گوشه ای نشسته ام آتشم به جان و خموشم چو نای مانده از نوا مانده با نگاهی به راهی که می رود به ناکجا وای از این غم جدایی ...

  آخرین عکس تولدش آخرین عکسی که توی محرم ازش گرفتم   بابا مهتا یادت بخییییییییییییر ...

       شعر مهتا‌ روی مهتای عزیزم دیدنی است          دخترم توی کفن بوسیدنی است روی مهتا شد به زیر ابر تار                 ابر تاری تا قیامت پایدار جان مهتا شیشه عمر من است         شیشه عمر من افتاد و شکست از توقف در زمین او خسته شد          چشم شهلای عزیزم بسته شد قلب مه در آسمان شد چاک چاک           چون که تا یش در زمین شد زیر خاک در زم...